De Dinokoek: Een historie, in delen

Voor zij die een onuitputtelijke interesse hebben in de Dinokoek, en omdat de waarheid de waarheid verdient. Een familiegeschiedenis in delen.

Waarom de dino gebaseerd is op de Dinokoek, en niet andersom (deel I)

door Elijah G.

U herinnert zich vast nog wel de rubriek “Goed Gevonden” die afgelopen seizoen iedere woensdagavond in het programma “De Laatste Show” te bewonderen was. Hierin verklaarden Lieven Scheire en Jelle de Beule enkele misverstanden die door een samenloop van omstandigheden zich door de jaren heen in ons algemeen denkbeeld vestigden. Er werden zowel mythes als volksverhalen ontrafeld, maar vooral brachten zij, de krachtigste leugens sinds het bestaan van de mensheid aan het licht! De leugens die zich ontegensprekelijk in ons geheugen als waarheid hebben gegriefd. Die zonder enig gevoel van wrang of besef luidkeels in de scholen worden geëducationeerd aan onze nieuwe generaties. En daarvoor zijn wij hun uiterst dankbaar.  Wààrom de dino is gebaseerd op de Dinokoek, en niet andersom.

Het woord “Volkshelden” zou ons nagenoeg in de mond komen. Doch spijtig genoeg moest ik zelf tot de conclusie komen na de laatste uitzending van de rubriek, zíj hebben zélf niet kunnen weerstaan! Want is verzwijgen niet de grootste leugen, zoals ooit een Italiaanse filosoof van weleer poneerde. Is het niet de grootste leugen, het grootste bedrog, dat zij nièt deze misleiding, deze anti-waarheid aan het licht brachten?
Wààrom de dino is gebaseerd op de Dinokoek, en niet andersom.

Er gaan geruchten op dat de oerknal een kans van gebeuren had van 1 op 10^-59. Dit mag dan naar waarschijnlijkheid geen volledig correct getal zijn, wel is het zeker dat de aarde ongeveer om de 100 jaar het pad kruist van een meteoor. Radiometrische dateringen hebben uitgewezen dat de aarde reeds 4,57 miljard jaar geleden is ontstaan. Dat betekent dat er in het hele bestaan van onze planeet maar liefst 45 700 000 keer een meteoor (of wat ervan overbleef) de aarde heeft getroffen. Wie kan met zekerheid stellen dat er van al die vijfenveertigmiljoenzevenhonderdduizend keren niet één keer zo’n dergelijke meteoor op een zone van cacaobomen in de landen rond de evenaar insloeg. De cacao is inheems verbonden aan Midden-Amerika en het noordelijke deel van Zuid-Amerika. De Azteken verbonden cacao met Tlaloc, de god van de regen en de vruchtbaarheid. Zij dronken een cacaodrank, xocoatl, die vaak op smaak werd gebracht met vanille, chilipeper en piment (doch dit geheel ter zijde). Wat ik wil zeggen is, de kans dat zo een brokstuk uit de ruimte op een dergelijke cacaoplantage inslaat, is bij nader inzien groter dan we zouden denken.